Wat is een niet-immigrantenvisum?
Miljoenen mensen komen elk jaar de Verenigde Staten binnen met verschillende soorten Amerikaanse visa. Er zijn twee algemene soorten Amerikaanse visa: niet-immigrantenvisa en immigrantenvisa. Niet-immigrantenvisa zijn reisdocumenten waarmee buitenlanders voor een beperkte, tijdelijke periode naar de Verenigde Staten kunnen reizen. Een immigrantenvisum, aan de andere kant, is een wettelijke classificatie die de visumhouder daartoe in staat stelt permanent in de VS verblijven Het type niet-immigranten- of immigrantenvisum dat aanvragers moeten aanvragen, hangt af van hun achtergrond en de reden waarom ze de Verenigde Staten willen binnenkomen. Hieronder vindt u een beschrijving van de meest voorkomende niet-immigranten visa.
Visum Visum
Er zijn verschillende soorten niet-immigrantenvisa waarmee buitenlanders de Verenigde Staten kunnen bezoeken voor een tijdelijk verblijf. Niet-immigrantenbezoekersvisa omvatten de B-1 en B-2 visum. B-1 visa zijn visa voor zakelijke bezoekers waarmee buitenlandse werknemers de Verenigde Staten kunnen binnenkomen voor een zakelijk verblijf.
- B-1-visums zijn het meest geschikt voor mensen die naar de Verenigde Staten reizen om een nalatenschap te regelen, een zakelijk contract te onderhandelen, zakenpartners te ontmoeten of vergaderingen bij te wonen.
- B-2-visums zijn bezoekersvisa voor mensen die naar de Verenigde Staten reizen voor plezier, toerisme of medische behandeling.
Er zijn geen vaste quota voor B-1- of B-2-visa en de maximale verblijfsduur is doorgaans zes maanden.
Degenen die een bezoekersvisum aanvragen, moeten het DS-160 Online Nonimmigrant Visa-aanvraagformulier indienen bij het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken. Aanvragers moeten worden geïnterviewd door een Amerikaanse ambassade of consulaat en over een actuele foto en een geldig paspoort beschikken. Degenen die een bezoekersvisum aanvragen, moeten ook bewijzen dat ze niet permanent in de Verenigde Staten willen verblijven en van plan zijn na hun bezoek naar hun geboorteland terug te keren. Dit wordt het vaststellen van de intentie van niet-immigranten genoemd en moet worden bewezen tijdens het consulaire interview van de aanvrager.
Visa Waiver Programm
Met het Visa Waiver Program (VWP) kunnen buitenlandse inwoners van in aanmerking komende landen de Verenigde Staten bezoeken voor toerisme of zaken, gedurende 90 dagen of minder, zonder een B-1- of B-2-visum. Er zijn momenteel 37 landen die in aanmerking komen voor het VWP.
Andorra, Australië, Oostenrijk, België, Brunei, Tsjechië, Denemarken, Estland, Finland, Frankrijk, Duitsland, Griekenland, Hongarije, IJsland, Ierland, Italië, Japan, Letland, Liechtenstein, Litouwen, Luxemburg, Malta, Monaco, Nederland, Nieuw-Zeeland, Noorwegen, Portugal, San Marino, Singapore, Slowakije, Slovenië, Zuid-Korea, Spanje, Zweden, Zwitserland, Taiwan en het Verenigd Koninkrijk.
Visa voor studenten en uitwisselingsprogramma's
De Verenigde Staten verlenen subsidies F-1, J-1 en M-1 niet-immigrantenvisa waarmee buitenlandse inwoners als studenten- en uitwisselingsbezoekers naar de Verenigde Staten kunnen komen. Amerikaanse bezoekers met een F-1-, J-1- en M-1-visum kunnen doorgaans alleen in de Verenigde Staten blijven gedurende de duur van hun programma. Aan deze visumhouders kunnen echter verlengingen van het verblijf worden toegestaan.
F-1 studentenvisa zijn gereserveerd voor degenen die de Verenigde Staten willen binnenkomen om te studeren aan een geaccrediteerde middelbare school, hogeschool, universiteit of taalinstituut. Houders van een F-1-visum moeten tijdens elke onderwijsperiode voltijdstudenten zijn met een volledige studielast. F-1 visumaanvragers moeten ook bewijzen dat zij banden hebben met hun thuisland, wat voor de visumhouder als motivatie zal dienen om naar huis terug te keren nadat hun programma is voltooid. Dergelijke banden met het thuisland kunnen bestaan uit het bestaan van familiebezit, vooruitzichten op werk of lidmaatschap van een professionele organisatie in hun thuisland.
J-1 wisselt bezoekersvisa uit zijn voor degenen die deelnemen aan culturele of educatieve uitwisselingsprogramma's. Dergelijke programma's omvatten programma's voor docenten, stagiaires, stagiaires, professoren en au pairs.
M-1 visa zijn voor degenen die zich inschrijven voor beroeps- en niet-academische programma's.
Aanvragers moeten eerst worden toegelaten tot een gekwalificeerd programma om in aanmerking te komen voor een F-1-, J-1- of M-1-visum. Aanvragers moeten zich inschrijven bij het Student and Exchange Visitor Information System (SEVIS), een database die alle studenten- en uitwisselingsbezoekers in de Verenigde Staten bijhoudt.
Interviews bij het Amerikaanse consulaat of de ambassade in het thuisland van de aanvrager zijn vereist voor degenen die een F-1-, J-1- of M-1-visum zoeken. De aanvragers moeten tijdens dit consulaire interview hun niet-immigrantenintenties bewijzen en hun intentie om na het verlopen van hun visum naar hun thuisland terug te keren. Aanvragers zijn verplicht om de DS-160 niet-immigrantenvisumaanvraag, hun paspoort en foto te overleggen, samen met eventuele deelnameformulieren voor niet-immigrantenbezoekers die betrekking hebben op hun specifieke programma. Over het algemeen moeten aanvragers van een uitwisselingsvisum ook educatieve documenten (zoals diploma's en SAT- of GRE-scores) en financiële gegevens overleggen waaruit blijkt dat zij al hun kosten kunnen dekken terwijl ze in de Verenigde Staten wonen.
Personen ten laste van mensen met een studenten- en uitwisselingsprogrammavisum mogen de Verenigde Staten binnenkomen met een F-2-, J-2- of M-2-visum. Tot de personen ten laste kunnen behoren echtgenoten en ongehuwde kinderen jonger dan 21 jaar.
Visum voor tijdelijke werknemers
Buitenlandse ingezetenen die voor een bepaalde periode werk in de VS zoeken, kunnen in aanmerking komen om naar de Verenigde Staten te verhuizen met behulp van een niet-immigrantenvisum voor uitzendkrachten. De bedrijven die buitenlandse werknemers in dienst willen nemen, dienen doorgaans de aanvragen voor het visum voor hun werknemers in. Voor welk visum de werknemer in aanmerking komt, hangt af van de aard van zijn verblijf en beroep.
H-1B visums zijn gereserveerd voor mensen wier beroep uiterst gespecialiseerde kennis vereist. De H-1B visum De categorie omvat een breed spectrum aan beroepen, zoals fotomodellen, onderzoekers van overheid tot overheid en coproductieprojectmedewerkers van het Ministerie van Defensie.
O-1 visa zijn bedoeld voor personen met buitengewone vaardigheden of prestaties op gebieden als kunst, wetenschappen, atletiek, onderwijs, zakenleven en amusement.
O-2 visa zijn voor werknemers die O-1 visumhouders vergezellen naar een specifiek optreden of werkevenement.
L-1 visum zijn voor managers, leidinggevenden of medewerkers met gespecialiseerde kennis die overstappen van een buitenlands kantoor naar de Amerikaanse vestiging van een Amerikaans bedrijf.
E-1 visums zijn voor werknemers uit verdragslanden die de Verenigde Staten binnenkomen om deel te nemen aan de internationale handel. Verdragslanden zijn landen waarmee de Verenigde Staten een navigatie- of handelsverdrag hebben.
E-2 visums zijn voor personen uit verdragslanden die aanzienlijke investeringen in de Verenigde Staten hebben gedaan.
E-1 Verdragslanden
Argentinië, Australië, Oostenrijk, België, Bolivia, Bosnië en Herzegovina, Brunei, Canada, Chili, China (Taiwan), Colombia, Costa Rica, Kroatië, Denemarken, Estland, Ethiopië, Finland, Frankrijk, Duitsland, Griekenland, Honduras, Iran, Ierland, Israël, Italië, Japan, Jordanië, Korea (Zuid), Letland, Liberia, Luxemburg, Macedonië (FYROM), Mexico, Montenegro, Nederland, Noorwegen, Oman, Pakistan, Paraguay, Filippijnen, Polen, Servië, Singapore, Slovenië, Spanje, Suriname, Zweden, Zwitserland, Thailand, Togo, Turkije, Verenigd Koninkrijk, Joegoslavië
E-2 Verdragslanden
Albanië, Argentinië, Armenië, Australië, Oostenrijk, Azerbeidzjan, Bahrein, Bangladesh, België, Bolivia, Bosnië en Herzegovina, Brunei, Bulgarije, Kameroen, Canada, Chili, China (Taiwan), Colombia, Congo (Brazzaville), Congo (Kinshasa) , Costa Rica, Kroatië, Tsjechië, Denemarken, Ecuador, Egypte, Estland, Ethiopië, Finland, Frankrijk, Georgië, Duitsland, Grenada, Honduras, Iran, Ierland, Italië, Jamaica, Japan, Jordanië, Kazachstan, Korea (Zuid), Kosovo, Kirgizië, Letland, Liberia, Litouwen, Luxemburg, Macedonië (FYROM), Mexico, Moldavië, Mongolië, Montenegro, Marokko, Nederland, Noorwegen, Oman, Pakistan, Panama, Paraguay, Filippijnen, Polen, Roemenië, Servië, Senegal, Singapore , Slowakije, Slovenië, Spanje, Sri Lanka, Suriname, Zweden, Zwitserland, Thailand, Togo, Trinidad & Tobago, Tunesië, Turkije, Oekraïne, Verenigd Koninkrijk, Joegoslavië
Hoewel de aanvragen kunnen variëren afhankelijk van de specifieke visumcategorie, volgen alle visumaanvragers voor uitzendkrachten hetzelfde algemene aanvraagproces. Werkgevers die tijdelijke visumarbeiders inhuren, moeten een goedgekeurde I-129-petitie voor niet-immigrantenarbeiders van USCIS hebben. Tijdelijke werknemers moeten het elektronische niet-immigrantenvisumformulier DS-160 overleggen aan de Amerikaanse ambassade of het consulaat op hun vaste verblijfplaats. Tijdelijke visumaanvragers moeten interviews ondergaan bij de Amerikaanse ambassade of het consulaat dat het dichtst bij hun woonplaats ligt. Verschillende visumcategorieën voor tijdelijke werknemers vereisen een arbeidscertificering van het ministerie van Arbeid om aan te tonen dat de visumaanvrager het geldende loon zal worden betaald.
Een gangbaar loon is de vergoeding die een Amerikaanse werknemer met een soortgelijke functie voor dezelfde baan zou krijgen. Door ervoor te zorgen dat buitenlandse werknemers eerlijk worden betaald, wordt ervoor gezorgd dat geen enkele Amerikaanse werknemer wordt verdrongen door buitenlandse werknemers die een lager loon ontvangen. De heersende looneis voorkomt ook dat de buitenlandse werknemer wordt uitgebuit en onderbetaald. Hoewel deze varieert afhankelijk van de specifieke categorie, duurt de initiële periode van toegestaan verblijf voor tijdelijke visumwerknemers doorgaans één tot drie jaar. Voor bepaalde visumcategorieën is een bepaalde visumduur vastgesteld (H-1Bs en L-1s) en bepaalde visumtypes zijn voor onbepaalde tijd verlengbaar (O-1s en Es).
